Блог
Моето раждане
•
от
desipavel
•
Има дни в живота на човек, които няма как да се забравят! Раждането със сигурност ще е деня, който винаги ще помня.
Термина ми беше за 10 март 2009г.
Нощта на 27 срещу 28 февруари започна да ме боли корема слабо и ми падна слузестата тапа. В интерес на истината аз не съм имала предварителни контракции и незнаех дали започват родилните болки.
Сутринта- събота, 28 февруари. Мъжът ми на работа, а аз сама. Болките започнаха да се увеличават, но бяха поносими. и понеже незнаех дали е дошъл момента се обадих на свекървата. Отидохме до болницата само да ме погледнат. Лекаря установи, че има слаба родова дейност, но каза че до нощта би трябвало да родя.
Времето се минаваше толкова бавно. Болките се усилваха пък прекалено бързо. Но разкритие само 5-6см. Вече към обяд не издържах. Отделно от това с мен раждаше момиче, което имаше още по- силни болки и викаше. Това още повече ме шашна.
Едва към 18ч започнаха да ми слагат в системата успокойтелни, от които обаче ме болеше още повече, но вече не можех да реагирам. За капак водите ми не изтекоха и трябваше да ги пукат...
Времето в предродилна зала ми се стори цяла вечност. Едва към 22ч ме преместиха в родилното. Единственото, което си спомнят е плачат на бебето и думите- " Честито- момче!".
Сърцето ми се беше свило, докато педиатъра преглеждаше мъника. После ми го донесе и ми даде да го целуна. Каза ми, че всичко му е наред и оттук нататъка мога само да му се радвам.
Така на 28.02.2009г. се появи моето съкровище Павел, с манекенските размери 50см и 3,110кг. в 22.40ч
Напишете коментар
За да коментирате с Вашето име, моля, влезте в профила си.